Pierwsze koty - Ewa Nowak

Po książkę Ewy Nowak sięgnęłam zachęcona lekturą Pajączka na rowerze. 
Pierwsze koty, czyli pierwsza miłość - no może czas już dawno, dawno za mną i etap zaliczony, ale akurat potrzebowałam relaksującej lektury na plac zabaw, na którym ostatnio występuję w roli tylko li i wyłącznie obserwatora, ponieważ dziewczynki oddają się wspaniałym zabawom z rówieśnikami. 
Poza tym, obserwując jak rosną, pomału układam sobie w myślach listę wartościowych książek, które podsunę im we właściwym czasie. 
I tak oto moja lista rozszerzyła się o kolejną pozycję, bo "Pierwsze koty" bardzo mnie wciągnęły i naprawdę się spodobały. 
Bardzo współczesna i bliska mi, bo osadzona w mieście, którym żyję, książka, pozwoliła powrócić do wspomnień z okresu końca szkoły podstawowej i liceum, i na powrót stać się chudą nastolatką z nastoletnimi problemami. 
Główna bohaterka "Pierwszych kotów" kończy właśnie gimnazjum - etap dla mnie co prawda nie znany, ponieważ ja z tych z poprzedniej "ery edukacji", ale problemy bliskie i ponadczasowe. 
Zresztą książka nie jest tylko o pierwszej miłości. Dotyka problemu miłości na każdym etapie. Miłości trudnej i skomplikowanej. Czytelniczka taka jak ja, powiedzmy sobie nieco już zaawansowana wiekowo, uśmiechnie się nad związkiem szesnastolatki i pomyśli - tyle jeszcze dziecko przed tobą, ale z pewnością zaduma się nad historią jej rodziców i przypadkiem pięciolatki, którą Ada (główna bohaterka) się opiekuję. Zamyśli się też nad sensem bycia i opiekowania się osobą dotkniętą przez chorobę psychiczną czy problemami, z jakimi borykają się dzieci w sytuacji pojawienia się młodszego rodzeństwa. 
Moje myśli zatrzymały się jednak na dłużej na samym gimnazjum i problemie związanym z obecnością młodzieży w mediach społecznościowych - podczas lektury natraficie na ten wątek (nie będę tu wdawać się w szczegóły), ale autorka trafia w sedno i daje do myślenia. We mnie wzbudziła strach i ogromne emocje - i dobrze, bo jako matka powinnam się na tego typu problemy dobrze przygotować i odpowiednio wcześnie omówić je z dziećmi. 

Podsumowując: książka wspaniała, wartościowa, z jednej strony lekka i przyjemna, a z drugiej mocno wbijająca pazur we współczesność i jej ciemne strony. 

Książkę przeczytałam przedpremierowo (premiera 23 września 2015 r., ukazuje się w serii "Miętowa" Literackiego Egmontu)
Polecam dla: 12+